کهن‏گرایی در شعر شاملو

زبان از مهم‏ترین عناصر شعر است.در مکتب فرمالیست روس و فرزند آن ساختارگرایی، بررسی زبان بسیار اهمّیّت دارد. پایه‏ی فکری این مکاتب بیشتر درباره‏ی برجستگی متون ادبی و غرابت و دوری آن از زبان عادی است. یکی از راه‏های برجسته‏سازی متون ادبی، هنجارگریزی است و یکی از راه‏های هنجارگریزی در اثر ادبی برای ایجاد زیبایی، کهن‏گرایی است. اگر شاعر یا نویسنده‏ای در زبان خود رویکردی قدیمی داشته باشد و به شیوه‏ی کهن بنویسد در زبان، کهن‏گرا است.در میان شاعران معاصر ایران، احمد شاملو از کسانی است که یکی از اصلی‏ترین پایه‏های زبانیِ شعر خود را بر کهن‏گرایی نهاده است. توجّه به متون گذشته‏ به عنوان منبع بزرگ زبانی برای برجسته‏سازی و... از مشخّصه‏های اصلی شعر اوست. در این مقاله سعی بر این است که وجوه کهن‏گرایی در شعر شاملو با استفاده از آرای فرمالیستی و ساختارگرایی‏ بررسی شود.